6. Białe Dziury
Hipotetyczny aspekt wszechświata – region, do którego nie można ‚wejść’, przeciwieństwo czarnej dziury. Jak już zapewne wiemy, że czarne dziury nie pozwalają niczemu się wydostać, białe dziury nie pozwalają niczemu się dostać do środka.
Materia jak i energia ‚wypływają’ ze środka, zgodnie z teorią, to, co zostało pochłonięte przez czarną dziurę, zostało wydalone przez białą dziurę.
Niektórzy naukowcy twierdzą, że powstanie wszechświata, czyli Wielki Wybuch, mógłby być tego przykładem.
Gdy odkryto kwazary (obiekty gwiazdopodobne emitujące fale radiowe – źródło promieniowania elektromagnetycznego o potężnej mocy), naukowcy rozpatrywali możliwość białych dziur, które mogłyby kryć się za tak intensywnym emitowaniem energii. Bardzo mało astronomów podchodziło do tej hipotezy bezkrytycznie i się z nią zgadzała. W rejonie dookoła białej dziury powinno powstać ogromne pole grawitacyjne, co jest główną wadą wszystkich proponowanych do dnia dzisiejszego modeli białych dziur. Jest przypuszczenie, że białe dziury są niestabilne i ich żywot trwałby krótki okres czasu, a dkoładniej sekundy, ponieważ zapadają się w czarnych dziurach.
Co się stanie gdy czarna dziura i biała dziura się do siebie zbliżą? Najprawdopodobniej mógłby powstać między nimi tunel (zwanym mostem Einsteina-Rosena) – co zostało zaproponowane przez Alberta Einsteina oraz Nathana Rosen. W kolejnych latach tunel został określony jako tunel czasoprzestrzenny („wormhole”). Amerykański fizyk, John Wheeler, razem z innymi naukowcami udowodnił, że mosty Einsteina-Rosena nie mogą być stabline.
W 2006 r., naukowcy zaobserwowali eksplozje światła, która trwała… 102 skundy! Mniej więcej tyle trwa rozbłysk gammy podczas supernowy, tylko tym razem był to sam rozbłysk – eksplozja światła, która wzięła się dosłownie z nikąd, i po chwili zniknęła. Naukowcy nie są w stanie tego wyjaśnić, być może była to właśnie biała dziura.
