5. Narciarstwo klasyczne
Narciarstwo nordyckie obejmuje różne rodzaje jazdy na nartach, w których czubek buta jest przymocowany do wiązania w taki sposób, aby umożliwić podniesienie pięty z nart, w przeciwieństwie do narciarstwa alpejskiego, gdzie but jest przymocowany do nart z palec u nogi. Zajęcia rekreacyjne obejmują narciarstwo biegowe i narciarstwo telemarkowe.
Imprezy olimpijskie to narciarstwo biegowe, skoki narciarskie i zawody kombinowane norweskie, w których zawodnicy uprawiają zarówno narciarstwo biegowe, jak i skoki narciarskie. Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym FIS są gospodarzem tych sportów, a także narciarstwem na poziomie mistrzostw zimą każdego roku o numerach nieparzystych. Biathlon łączy w sobie narciarstwo biegowe i strzelanie z karabinu, ale nie jest zaliczany do nordyckiej dyscypliny zgodnie z zasadami FIS. Zamiast tego podlega jurysdykcji Międzynarodowego Związku Biatlonu.
Ciekawostką jest ,iż biomechanika konkurencyjnych nart biegowych i skoków narciarskich była przedmiotem poważnych badań. Narciarstwo biegowe wymaga siły i wytrzymałości, a skoki narciarskie wymagają sprawności aerodynamicznej, a oba te wymagania przekładają się na konkretne umiejętności, które należy zoptymalizować podczas treningów i zawodów.
