3. Wyuczona bezradność
W 1965 roku psychologowie Mark Seligman i Steve Maier przeprowadzili eksperyment, w którym trzy grupy psów zostały umieszczone w uprzęży. Psy z pierwszej grupy zostały wypuszczone po pewnym czasie, bez szkody. Psy z drugiej grupy zostały sparowane i połączone razem, ale otrzymały one wstrząsy elektryczne, które mogły ustąpić, gdy nacisnęły dźwignię. Psy z trzeciej grupy również były sparowane i połączone razem, i również otrzymywały wstrząsy, ale nie kończyły się one po naciśnięciu dźwigni. Wstrząsy pojawiały się losowo i wydawały się nieuniknione, co spowodowało „wyuczoną bezradność” – psy założyły, że nic nie można zrobić w sprawie wstrząsów. Psy z grupy trzeciej wykazały objawami klinicznej depresji. Psy te znajdowały się w klatkach, i nawet gdy przeniesiono je do takiej, z której mogły uciec przeskakując przez barierkę, wciąż czuły się bezradne. Po przeniesieniu psów siłą nad barierką w celu pokazania im, że mają drogę ucieczki, również w niczym nie pomogło.
