7. Łyżwiarstwo figurowe
Łyżwiarstwo figurowe to sport, w którym pojedyncze osoby, duety lub grupy wykonują figury i akrobacje na lodzie. Był to pierwszy zimowy sport zawarty w olimpiadzie w 1908 roku. Cztery dyscypliny olimpijskie to męskie single, damskie single, jazda na łyżwach i taniec na lodzie. Nieolimpijskie dyscypliny to zsynchronizowane łyżwy, teatr na lodzie i cztery łyżwy. Od nowicjuszy poprzez rywalizację na poziomie seniorów, łyżwiarze zazwyczaj wykonują dwa programy (krótkie i free-skatingowe), które w zależności od dyscypliny mogą obejmować spiny, skoki, ruchy w polu, podnośniki, rzuty skoków, spirale śmierci i inne elementy lub ruchy.
Ostrze ma rowek na spodzie, tworząc dwie wyraźne krawędzie: wewnętrzną i zewnętrzną. Sędziowie wolą, aby łyżwiarze ślizgali się na jednej krawędzi ostrza, a nie na obu jednocześnie, co jest określane jako płaska krawędź. Podczas skrętu łyżwiarze używają „słodkiego punktu” ostrza, formalnie nazywanego rockerem, który jest najdrobniejszą częścią ostrza, tuż za pickem i blisko środka ostrza. Rolki używane na łyżwach jedno i dwurzędowych mają zestaw dużych, postrzępionych zębów zwanych palcami od przodu ostrza. Palce są używane głównie do startu podczas skoków. Ostrza do tańca na lodzie są o kilka centymetrów krótsze od tyłu i mają mniejszy palec u nogi.
