4. Jaką pojemność ma ludzka pamięć?
Ludzki mózg składa się z około 100 miliardów połączonych synapsami neuronów, waży około 1,4kg i, w zależności od płci, ma od 1200 do 1500 cm sześciennych objętości. Naukowcy odkryli, że ludzki mózg może przechować 4.7 miliard książek, co jest równe jednemu petabajtowi.
Nasza pamięć dzieli się na pamięć ultrakrótkotrwałą, krótkotrwałą i długotrwałą. Pamięć ultrakrótkotrwała, również nazywana pamięcią sensoryczną, odpowiada za bezpośredni wpływ zewnętrznego bodźca na zmysły, np. wzroku (pamięć ikoniczna trwająca 0,5s), lub słuchu (pamięć echoiczna trwająca 2-3s). Pamięć krótkotrwała przechowuje małą ilość informacji przez maksymalnie 5-6s.
W psychologii poznawczej istnieje takie pojęcie jak ‚pamięć robocza’, która jest oparta na teorii pamięci krótkotrwałej. Nie jest tylko traktowana jako zbiornik przechowujący informacje przez krótki okres czasu, ale jako pewnego rodzaju obszar roboczy, w którym realizuje się świadome przetwarzanie informacji, czyli takie procesy jak spostrzeganie, przypomnienia, powtarzanie, myślenie i planowanie. Niektóre informacje ulegają całkowitemu zapomnieniu – są po prostu usuwane, natomiast inne wędrują do pamięci długotrwałej, gdzie gromadzimy wiedze, wspomnienia i umiejętności wyuczone. Obie pamięci ze sobą ciągle współpracują, np. gdy chcemy sobie przypomnieć coś, co jest magazynowane w pamięci długotrwałej, najpierw w pamięci roboczej następuje przetworzenie danej informacji.
Miejsca, w których dochodzi do przekazywania impulsów pomiędzy neuronami, tzw. synapsach, najprawdopodobniej również przechowywane są informacje, co znacznie zwiększa pojemność przechowywania informacji w naszych mózgach. Nie jest to do końca pewne, niektórzy naukowcy twierdzą, że liczba neuronów i synaps może tylko sugerować zdolność obliczeniową mózgu, czyli wydajność przetwarzania informacji a nie pojemność.
Każdego dnia, człowiek przyswaja około 34 gigabajty danych – jednak nie mamy co się obawiać o to, że zabraknie nam miejsca na przechowywanie danych gdy nasz mózg osiągnie limit (1 petabajt), ponieważ według naukowców, mózg to studnia bez dna, w którą można wrzucić nieskończoną ilość danych. Jest to rezultatem tego, że podczas uczenia się, absorpcją nowych informacji w neuronach następuje produkcja białek i międzykomórkowy transfer neuroprzekaźników, dzięki czemu tworzą się nowe układy połączeń, w których przechowywane są informacje (połączenia międzyneuronowe). Informacje, które już istnieją, i zajmują miejsce w naszej pamięci, wzmacniają się dzięki temu procesowi. Informacje nie ulegają łatwo ‚usunięciu’, a więc to, że o czymś zapomnieliśmy, jest przyczyną tego, że mamy utrudniony dostęp do tej informacji.
