10. Rekonstrukcja twarzy rozwinęła się za czasów wojennych
Pierwsze rozległe działania z zakresu rekonstrukcji twarzy dokonywane były jeszcze na początku XX wieku, jednak dopiero I Wojna Światowa tak naprawdę przyczyniła się do rozwoju tej gałęzi chirurgii. Wielu żołnierzy borykało się w tym okresie z problemami zdeformowanej twarzy od pocisków oraz ran kłutych. Stało się to podwaliną do kolejnych działań i swoistym wyzwaniem dla chirurgów.
Londyński przedstawiciel fachu – Harold Gillies, powszechnie uważany za ojca nowoczesnej chirurgii plastycznej, był prekursorem i swoistym rekordzistom w ilości dokonanych operacji. Szacuje się, że dokonał ich aż 11 tysięcy z czego 3 tysiące operacji dokonanych zostało w latach 1917 a 1925 na żołnierzach.
[post_pagination]
