4. Rozwój gazów bojowych
Wielka wojna poza tym, iż była kojarzona z wojną okopową, dodatkowo kojarzona była. Z gazem bojowym, jako symbolem rozpoznawczym. Wszystko to z uwagi na Fritza Habera, który to zaproponował, iż podczas walk warto będzie użyć broni chemicznej. Sam zainteresowany był pochodzenia żydowskiego, a po wojnie współtworzył tzw. Cyklon B. Pierwsze znane użycie gazów bojowych datuje się na 1915, kiedy to w bitwie pod Bolimowem na wschodnim froncie oraz w bitwie pod Ypres na froncie zachodnim użyto ich podczas starć bojowych. Gaz bojowy był o tyle niebezpieczną bronią, że nierzadko obracał się przeciwko atakującym. Wszystko przez wiatr, który zmieniając kierunek całą chmurę chemiczną kierował na atakującego. Zmiana kierunku wiatru oznaczała śmierć z własnej broni. Do końca I Wojny Światowej opracowano formuły na przeszło 60 rodzajów gazów, w tym iperyt, luizyt, czy fosgen.
