10. Średniowieczni rycerze
Pierwsze wzmianki o średniowiecznych rycerzach pojawiły się jeszcze za czasów panowania Karola Wielkiego między VIII a IX wiekiem. Do IX wieku odbywali oni służbę lenną w zamian za połać ziemi, przyznawane przez większych panów. Dodatkowo, w niektórych krajach można ich było spotkać jeszcze w wieku XIV, gdzie występowały także rycerskie stowarzyszenia, a sami ich przedstawiciele wyposażeni byli we włócznie, tudzież lancę. Z czasem liczba ich malała i prędzej, czy później ich siła nie była już tak znacząca, jak jeszcze w czasach wczesno średniowiecznych. Bez względu na to, czy mówimy tu o rycerzach walczących we wczesnych bitwach, broniących Jerozolimy, czy tych w późniejszej Europie, zawsze charakteryzowały ich olbrzymie płytowe pancerze, dzięki którym odporni byli oni na atak, oczywiście nie w stu procentach. W Europie szczyt niejako popularności zbroi płytowej przypada stosunkowo późno, bo na XV wiek. Co więcej, w zależności od państwa, różne były formy zdobień oraz koloryt zbroi. Broniami rycerza były lance, miecze, korbacze oraz pochodne.
[post_pagination]
