3. Kartezjusz
Kartezjusz należał do skrajnych racjonalistów. To wybitny filozof, ojciec filozofii nowożytnej, ale także matematyk i fizyk. Był on zdania, że poza istnieniem myśli nie ma żadnego faktu, którego nie da się podważyć. Swoje poglądy umieścił w Rozprawie o Metodzie, która spotkała się z falą krytyki. Głównie dlatego, że mocno odcinał się od poprzednich myślicieli, kreując świeży pogląd na filozofię. Co więcej, dzieło to bardzo mocno wpłynęło na historię i późniejszych myślicieli. Podstawowym pytaniem, na które starał się odpowiedzieć Kartezjusz to „co można poznać?”, „co można wiedzieć?”. Dzięki temu zaczęto odchodzić od ontologii i w paradygmacie mentalistycznym zaczęto uprzywilejowywać epistemologię. To właśnie w tym dziele padło chyba najbardziej charakterystyczne zdanie tj.: Cogito ergo sum.
Jakby tego było mało, we wczesnej nowożytności doszło do wyodrębnienia się z filozofii nauk ścisłych i przyrodniczych, wcześniej te dwie dziedziny występowały wspólnie jako filozofia przyrody. Kartezjusz wychodził z założenia, że możliwe jest oparcie całości wiedzy ludzkiej na pewnym niepowątpiewalnym fundamencie. Człowiek zmuszony jest by poszukiwać niepodważalnych podstaw, na których można oprzeć wiedzę. Poznania zmysłowe według niego mogły być omylne z uwagi na różne poznanie przez różne osoby, a wiedza jako taka jest niepodważalna, coś jak fakt, iż 2+2 zawsze równać będzie się 4.
