6. Gigantyczne mrówki szybowcowe.
Mrówki szybowcowe posiadają wysoko usytuowane gniazda (około 40 metrów nad ziemią) znajdujące się w baldachimie lasów tropikalnych Ameryki Środkowej. Wysoce prawdopodobnym byłoby, że spadając z takiej wysokości, mrówka mogłaby zginąć, toteż przez lata ewolucji wykształciły w sobie unikatową umiejętność „ślizgania się” po gałęziach drzew, podobnie do wiewiórki.
Naukowcy w 2005 roku zauważyli, iż nie dzieje się to bez przyczyny. Okazuje się, iż gros z mrówek wyróżniał inny kolor odwłoku.
Zainfekowane były one przez grzyb Ophiocordyceps unilateralis. Powodował on, iż mrówka w dziwny sposób działała na feromony i opuszczała mrowisko. Mrówka wpina się wysoko i wbija w liść i umiera. Zarodniki grzyba rozsiewają się i infekują kolejne mrówki. Ptaki przenoszą grzyby, które przenoszą się na inne kolonie mrówek. Ot, taka epidemia.
[post_pagination]
