5. Barok
Barok przypadał czasowo na koniec XVI w. do I poł. XVII w. Sama jego nazwa pochodzi od barocco – rzadka perła o nieregularnym kształcie i jako taka oznaczała dziwactwa, nieregularność w sztuce. Nowością, jaką wprowadził Barok w dziedzinie malarstwa, było pokrycie ścian rozległą, iluzjonistyczną dekoracją malarską. Miało to na celu optyczne powiększanie pomieszczenia tak, by obserwator odnosił wrażenie, iż ściany się rozszerzają. Malarstwo barokowe odznaczało się także wielką formą, rozmachem i śmiałością. Modelami stali się ludzie, a obrazy, na których się oni znajdowali były bardzo dopracowane. Ważny był każdy detal. Typowa dla Baroku była też chęć łączenia różnych dziedzin sztuki. dzięki czemu w malarstwie iluzjonistycznym zacierały się granice między obrazem a architekturą. Dominowała mnogość kształtów, światłocienie, barwy i gra świateł. Najchętniej malowanymi gatunkami obrazu były: pejzaż, portret, martwa natura oraz sceny rodzajowe. Tematem malarstwa barokowego była również erotyka.
