4. Renesans
Renesans był okresem przypadającym na lata 1476 – ok. 1510. Warto nadmienić, iż malarstwo renesansowe rozkwitło najwcześniej we Włoszech. W największych włoskich miastach artyści zaczęli na nowo odnajdywać piękno sztuki antyku. Epoka ta w malarstwie była swoistym ożywieniem po wielkiej posusze w średniowieczu. Artyści na nowo odkrywali antyk, eksperymentowali z wyrazem oraz formą. Zaczęto znów malować postacie w akcie, nawet postacie biblijne. Dużą także popularność zyskały portrety oraz autoportrety, co całkowicie zaprzeczało średniowiecznej anonimowości. Znaczącą innowacją był wynalazek zbieżnej perspektywy geometrycznej, linearnej oraz powietrznej. Renesansowi twórcy opierali się na trzech zasadach. Po pierwsze, na nowo interesowali się antykiem oraz badaniami sztuki starożytnej, po drugie skupili się na człowieku, od łacińskiego humanus, a po trzecie, opanowali zasady opisywanej wyżej perspektywy. To zrewolucjonizowało sztukę, która już nigdy nie była taka sama, jak wcześniej. Czołowi przedstawiciele malarstwa renesansowego to: Donato Bramante, Michał Anioł Buonarroti, Rafael Santi, Leonardo da Vinci.
