3. Surrealizm
Surrealizm w sztuce powstał bezpośrednio po kubizmie. Choć niektórzy twierdzą, iż nurty te powstawały równolegle, co do końca kłamstwem nie jest. Początkowo nurt występował jedynie w literaturze, później w sztukach plastycznych, filmie i teatrze. Termin ten stworzył w 1917 roku Guillaume Apollinaire. W założeniach miał to być bunt przeciw klasycyzmowi, realizmowi, empiryzmowi, racjonalizmowi, utylitaryzmowi i konwencjom w sztuce. Jako, iż bunt sztuce z reguły wychodził na dobre, czego dowodem był impresjonizm, tak i tym razem bunt przerodził się w coś twórczego. W malarstwie przedstawiano codzienne przedmioty w niekonwencjonalnych sytuacjach, można by rzec z pogranicza jawy, snu. Warto dodać, iż założeniem surrealizmu było także „wyrażanie wizualne percepcji wewnętrznej”. Artyści starali się wykreować obrazy burzące logiczny porządek rzeczywistości. Największym przedstawicielem nurtu bezsprzecznie jest Salvador Dali.
