8. Tchórzostwo
Ksenofont w swoich sprawozdaniach notował niejednokrotnie o katastrofalnych w skutkach przejawach tchórzostwa. Dla osoby, na której ciążyło podejrzenie, iż w konkretnej sytuacji wykazała się nadmierną ilością braku odwagi. Każdy, komu udowodniono, że był tchórzem, do końca życia był poniżany bez mała na każdym kroku. Konstytucja Sparty głosiła, iż każdy akt tchórzostwa była karany. Osoby strachliwe dostawały w wojsku posiłku, nie zostały zapraszane na żadne imprezy okolicznościowe, miały nakaz ustępować miejsca na ulicy oraz oddać fotel młodszym, nie mieli prawa na małżeństwo oraz jak się nie trudno domyślić – byli bici. Co więcej tchórzostwo uważane było za chorobę, a przemoc fizyczna jako lekarstwo. Swego czasu wojownik o imieniu Aristodemus podczas wojny z Persami wykazał się brakiem odwagi i jako taki otrzymał łatkę „tchórza”. Niechlubne miano zniwelował rok później w bitwie pod Platejami, dzięki czemu odzyskał honor. Można? Można!
[post_pagination]
