4. Radioaktywność
W 1896 roku, Henri Becquerel stosował minerały fluorescencyjne, aby zbadać właściwości promieni rentgenowskich, które zostały odkryte w 1895 roku przez Wilhelm’a Roentgen. Wyeksponował siarczan uranu potasu na światło słoneczne, a następnie umieścił go na płytach fotograficznych owiniętych czarnym papierem, wierząc, że uran pochłonął energię słoneczną, a następnie wyemitował ją jako promieniowanie rentgenowskie. Hipoteza ta została odrzucona w dniach 26-27 lutego, kiedy to jego eksperyment „zawiódł”, ponieważ był pochmurny dzień w Paryżu. Z jakiegoś powodu Becquerel postanowił mimo wszystko wywołać swoje płyty fotograficzne. Ku jego zaskoczeniu obrazy były silne i wyraźne, co dowodzi, że uran emitował promieniowanie bez zewnętrznego źródła energii, takiego jak słońce. W ten sposób Becquerel odkrył radioaktywność.
