6. Harmodius i Arystogitona
Według Cycerona, zabójstwo lidera politycznego bywa usprawiedliwione, jeśli akt ten spełnia niektóre z kryteriów. Pierwsze z nich tyczy się lidera. Jeśli nie spełnia on powierzonych mu zadań i działa na niekorzyść ogółu i wobec wspólnego dobra obywateli, a czyn jakim jest jego zabójstwo to ostateczność, wtedy czyn taki można usprawiedliwić. Oczywiście, na dzień dzisiejszy zadamy sobie pytanie co to znaczy „ostateczność”, czy tak wolno, etc. Jednak wtedy interpretacja tychże założeń była dość prosta, a możliwość ataku na oponenta politycznego właśnie tym bywała usprawiedliwiona. W założeniu miała pomagać w eliminacji tyranii, w rzeczywistości dawała podwaliny by bezkarnie mordować oponentów politycznych. Zwolenników „tyranobójstwa” było wielu, w tym także Harmodios i Aristogejton, para kochanków, którzy planowali zamordować brata Hippiasza – tyrana w Atenach.
Mimo, że nie udało im się zabić swójego celu, a ich działania były wielbione przez ateńskich historyków, a ich motywacja do działań niezgodnych z prawem była podwyższona do ateńskiego ideału. Co więcej, ich działania sprawiły, że następcy poprzysięgali sobie mordowanie tyranów w imię wyższych celów, a ochotnikom zamiast kar przyznawano zwolnienia podatkowe, bezpłatne posiłki oraz przednie fotele w teatrze, co było wtedy wielkim przywilejem.
[post_pagination]
